„Ja tylko na siedząco palę“ – to wyznanie Konwickiego pada mimochodem. Po obiedzie, po kawie, na ulicy w drodze do domu, całkiem nie w pośpiechu Konwicki jednego ciepłego dnia wiosennego robi sobie przerwę na papierosa na ławce przy placu Trzech Krzyży. Wydaje mi się, że to zdanie musiało paść przy wyłączonym magnetofonem i słusznie zostało potem, tak myślę, podczas redakcji dopisane do tekstu. Dla mnie jest to jedna z kluczowych scen tej książki: 85-letni pisarz daje przykład, w tym momencie raczej niechcący, jak on znosi rzeczywistość europejską XXI wieku (zakaz palenia w kawiarniach, restauracjach). Jest mnóstwo innych takich przykładów. Miło się czyta, mimo przykrości. Dla tych, którzy znają twórczość Konwickiego jest to przejmująca lektura, obowiązkowa! Dla tych, którzy jej nie znają, ta książka może być najlepszym początkiem.
http://www.czarne.com.pl/?a=3329
Keine Kommentare:
Kommentar veröffentlichen